Conflictbemiddeling

Bemiddeling is een containerbegrip. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen bemiddelingsgericht interventies bij conflicten en de bemiddeling in sociale zaken zoals bedoeld in het Gerechtelijk Wetboek. Waar bemiddelingsgerichte interventies verschillende vormen kunnen aannemen, heeft de bemiddeling in sociale zaken een strikt formeel karakter. Dat komt tot uiting in het bemiddelingsprotocol en het geformaliseerde akkoord dat door de rechter kan worden bekrachtigd.

Bemiddeling kan een optie zijn als de partijen die bij een conflict betrokken zijn geraakt belang blijven hechten aan de kwaliteit van hun relatie tijdens en na het dispuut.

• het gaat over een proces waaraan de betrokken partijen vrijwillig deelnemen. Partijen beslissen zelf hoe dat proces er zal uitzien.
• elke partij kan er op eender welk moment voor kiezen de bemiddeling te stoppen. Stukken die tijdens het bemiddelingsproces werden gegenereerd, kunnen later niet worden ingebracht bij een eventuele procedure voor de rechtbank
• de mediator is een katalysator. Hij vergemakkelijkt het proces door zijn aanwezigheid maar hij blijft op de achtergrond.
• zijn aanwezigheid heeft enkel tot gevolg dat elke uitwisseling tussen partijen vertaald kan worden naar een gemeenschappelijke taal van gevoelens en behoeften, dat die vertaling bij de verzender van de boodschap wordt geverifieerd en dat bij de ontvanger kan worden geverifieerd in hoeverre zijn of haar  interpretatie overeenstemt met de interpretatie die de verzender had bedoeld.

De eerste stap bij de bemiddeling is het afstemmen over hoe de bemiddeling er precies aan toe zal gaan. Het vinden van onderlinge overeenstemming over het verloop van het proces is een nieuw gemeenschappelijk perspectief op de weg naar een nieuwe gedeelde werkelijkheid.